Vrijwilligers aan het woord
Ruim 50 vrijwilligers zijn actief met dagbesteding op de crisisnoodopvanglocatie in Ubachsberg. Zij bieden taallessen, leren bewoners fietsen of helpen bij het inzamelen van spullen. We zijn hen ontzettend dankbaar. We laten graag drie vrijwilligers aan het woord die wekelijks een helpende hand bieden op onze CNO-locatie.
Vrijwilliger Iet Spronk organiseert wekelijks een wandeling
“Elke week maak ik een wandeling van zo’n twee uur met een groep CNO-bewoners. Ik neem dan een rugzak met lekkers mee voor onderweg. Tijdens de wandeling oefenen we ook met taal. Alles wat we zien, wordt benoemd. Nadat ik hier begon, heb ik al vrij snel een schoenenactie opgezet. De ene week stond er namelijk iemand op Crocs, de andere week op badslippers. Nu wandelschoenen zijn gedoneerd, kunnen we een behoorlijke wandeling maken.
Mensen kijken daar echt naar uit. Vaak staan ze al op me te wachten. Ik kom meestal extra vroeg, dan kan ik van tevoren nog een gesprekje aanknopen. Ik vind het leuk om te kijken of ik contact kan krijgen. Vorig jaar deed ik vrijwilligerswerk op de CNO-locatie in Landgraaf. De mensen die daar tijdelijk werden opgevangen, zitten nu weer op andere plekken. Toch heb ik nu nog contact met ze.
Het leuke aan dit werk vind ik dat de hele wereld bij elkaar komt. Ik heb vijf kinderen van wie er drie in het buitenland wonen. Ik weet dus hoe lastig emigratie kan zijn. Ik heb er geen invloed op of de mensen die in Voerendaal opgevangen worden, uiteindelijk in Nederland kunnen blijven. Wat ik wel kan doen, is zorgen voor een beetje ontspanning, onderling contact, een positieve ervaring en dat ze zich welkom en gezien voelen.
De mensen die in de crisisnoodopvang zitten, zijn mensen met heel veel mogelijkheden. Ze zitten hier omdat ze in hun thuisland in nood zijn. Natuurlijk hoor ik ook wel eens negatieve reacties als het over de opvang van asielzoekers gaat. Ik vind het vooral belangrijk dat we deze mensen met respect behandelen. Laat ze voelen dat ze mens zijn.”
Vrijwilliger Frits Meessen rijdt bewoners naar diverse locaties
“Dit jaar opende de crisisnoodopvang in het dorp waar ik woon. Wereldwijd zijn er veel ontwikkelingen met betrekking tot vluchtelingen. Plotseling kwam deze realiteit naar mijn eigen omgeving. De bewoners van de opvang zien er anders uit dan de doorsnee inwoner van ons dorp maar naarmate ik ze beter leer kennen, wordt het minder vervreemdend. Hoewel de bewoners een andere achtergrond hebben, zijn het uiteindelijk gewoon mensen met dezelfde basisbehoeften als wij.
In februari meldde ik me bij het kantoor op de opvanglocatie aan als vrijwilliger. Ik kon aan de slag als chauffeur. Sindsdien breng ik elke maandag en twee weekenddagen mensen naar verschillende plaatsen. In het weekend rijd ik naar Heerlen en Maastricht. Daar kunnen mensen dan boodschappen doen. Op maandag rijd ik een groep naar Kringloop Zuid in Maastricht. Een aantal bewoners doet daar vrijwilligerswerk. De mannen repareren daar fietsen, de vrouwen helpen met het sorteren van kleding. Het is goed voor de mensen om iets te doen te hebben.
De mensen die ik vervoer zijn allemaal heel vriendelijk. Onlangs bracht ik een aantal jonge vrouwen naar Maastricht. Ik merkte op dat ze eigenlijk nauwelijks verschilden van hun Nederlandse leeftijdsgenoten. Door mijn vrijwilligerswerk vervaagt het verschil tussen ons. Ik zie dat het intelligente mensen zijn die in een moeilijke situatie zitten. Ik begrijp dat sommige mensen terughoudend zijn over de komst van een crisisnoodopvang in hun buurt. Maar als je de bewoners leert kennen, besef je dat die angst niet nodig is. Ik geloof dat we juist veel van elkaar kunnen leren.”
Vrijwilliger Albin Ograjensek schildert met bewoners
“Elke week kom ik naar de crisisnoodopvang om te schilderen met de bewoners die dat leuk vinden. Zelf zit ik op de kunstacademie in Maasmechelen. Daar probeer ik te leren schilderen. Op donderdagmiddag voelt het alsof ik mijn eigen workshop op de crisisnoodopvang heb. Dan help ik de mensen hier een beetje op weg. Sommige bewoners zijn redelijke klodderaars, maar andere hebben echt talent. Uiteindelijk is elk niveau natuurlijk prima. De resultaten van onze sessies hangen inmiddels hier aan de muur.
Voorheen werkte ik in de zorg. Ook heb ik jaren bestuurlijke taken uitgevoerd bij twee stichtingen. Nu vond ik het leuker om iets concreets te doen. Toen de CNO in Voerendaal opende, heb ik me als vrijwilliger aangemeld. Ik vind het heel mooi dat de mensen hier nu tijdelijk opgevangen kunnen worden. Aanvankelijk gaf de komst van de CNO wat commotie hier in het dorp, maar dat is nu volgens mij afgenomen. Voor mij was die commotie een van de redenen om me als vrijwilliger op te geven. Ik hoop dat andere mensen dan denken: als hij dat doet, dan zal het wel goed zitten.
Inmiddels ben ik wekelijks met dertig à veertig man creatief bezig en ik kom hier met ongelooflijk veel plezier. Het is fijn om te zien dat mensen het schilderen leuk vinden. Hopelijk biedt het wat ontspanning. De bewoners die ik ontmoet zijn heel vriendelijk. Het valt me op hoe dankbaar ze zijn voor alles wat je doet. Ik heb nu het stiekeme plan opgevat om met een aantal mensen tijdens het zomerfestival in het dorp wat kunstwerken tentoon te stellen.”